เยือกเย็นราวกับสายฝน
ที่ร่วงหล่นพื้นโปรยปราย
ผ้าหม่านสีเงินหม่นๆ
ปิดไว้ด้วยความเดียวดาย
เจ็บตรงที่ใจของฉัน ไม่เคยจะคิดถึงใคร
แล้วเธอก็มาคว้าเอาใจไปอย่างง่ายดาย
ได้แค่รอ รอห่างๆ
แค่เพียงแอบมองอยู่ตรงนี้
รอเธอคนดี ไม่กล้าสบตาเลยสักครั้ง
ไม่เคยเอ่ย เปิดเผยความใน
มีเพียงน้ำตาเอ่อ ร่วงหล่นมาจากฟ้า
อยากบอกเธอว่าใจหนึ่งดวงที่ตรงนี้
มีแต่เธอ แต่เธอทุกเวลา
รอแต่เธอเสมอ แต่เธอไม่เคยจะหันมา
ใจอยากเจอกับเธอจะได้ไหม
แม้ว่าเธอไม่สนก็ได้แค่แอบเฝ้ามองเธอก็พอ
อยากบอกเธอว่าใจหนึ่งดวงที่ตรงนี้
มีแต่เธอ แต่เธอทุกเวลา
รอแต่เธอเสมอ แต่เธอไม่เคยจะหันมา
ใจอยากเจอกับเธอจะได้ไหม
แม้ว่าเธอไม่เคยจะสนใจ
ฝนหล่นร่วงมา น้ำตาที่ไหล
Temodemo no namida
ออกเดินลำพังคนเดียว ฉันไม่แลเหลียวใครๆ
ถนนที่ทอดยาว ปวดร้าวจนเกินทำใจ
เจ็บตรงที่เธอเฉยๆ ไม่เคยมีฉันในใจ
ล่องลอยอย่างเคว้งคว้าง หลงทางอย่างไม่เหลือใคร
ดอกไฮเดรนเยียจะหลบ เฝ้ารอเมฆฝนอยู่ตรงนี้
รอวันที่มี ละอองหยาดฝนจากบนฟ้า
เฝ้ารออยู่ แอบคิดถึงเธอ
เหมือนฉันเฝ้ามองเหม่อ รอแต่เธออยู่นะ
จะผิดหวังกี่ครั้งก็ยังอยู่ตรงนี้
เสียใจมากี่ทีไม่เลิกรา
คงต้องยอมปล่อยใจจนทำให้
เพ้ออยู่เรื่อยมา
มีแค่เพียงภาพเธออยู่ในนั้น
มันตอกย้ำให้รู้ว่ายังคงอยู่
ฝังใจไม่เคยเลือน
จะผิดหวังกี่ครั้งก็ยังอยู่ตรงนี้
เสียใจมากี่ทีไม่เลิกรา
ยังคิดถึงเสมอแต่เธอไม่เคยจะหันมา
มีแค่เพียงสิ่งเดียวที่อยากขอ
แม้ว่าฉันนั้นทำได้แค่รอ
นานสักเท่าไร รอเธอเรื่อยไป
Temodemo no koiyo
อยากบอกเธอว่าใจหนึ่งดวงที่ตรงนี้
มีแต่เธอ แต่เธอทุกเวลา
รอแต่เธอเสมอ แต่เธอไม่เคยจะหันมา
ใจอยากเจอกับเธอจะได้ไหม
แม้ว่าเธอไม่สนก็ได้แค่แอบเฝ้ามองเธอก็พอ
อยากบอกเธอว่าใจหนึ่งดวงที่ตรงนี้
มีแต่เธอ แต่เธอทุกเวลา
รอแต่เธอเสมอ แต่เธอไม่เคยจะหันมา
ใจอยากเจอกับเธอจะได้ไหม
แม้ว่าเธอไม่เคยจะสนใจ
ฝนหล่นร่วงมา น้ำตาที่ไหล
Temodemo no namida